Samen praten met J.Sharpe!

 

Over Joris:

J. Sharpe – pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986) – heeft verschillende mysterieuze thrillers en fantasy boeken geschreven, alsmede meerdere korte spannende verhalen.

Zijn werk wordt regelmatig vergeleken met de werken van auteurs zoals o.a Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub.

Hij begon met schrijven toen hij acht jaar was. Hij woonde twee jaar op het Portugese eiland Madeira en was een fanatieke lezer. Al snel was hij echter door zijn Nederlandse leesvoer heen en besloot hij zelf te gaan schrijven.
Naast schrijven is Joris jarenlang banketbakker geweest en heeft hij in binnen- en buitenland voor verschillende bakkerijen gewerkt. Momenteel is hij, naast schrijver, tevens rijinstructeur, gitaarleraar en muzikant.

Hij staat erom bekend verschillende genres met elkaar te mixen. Zijn thrillers bevatten vaak zowel horror, sci-fi of fantasy elementen.

In 2011 was hij jurylid voor The Pure Thrillers Award.

Sinds 2014 is J.Sharpe onderdeel van het GNM (Genootschap van Nederlandstalige misdaadauteurs)

Zijn boek Gebroken geheugen was genomineerd voor de Harland Awards Romanprijs 2016, voor het beste boek van het afgelopen jaar, waar het naast de nominatie tevens een eervolle vermelding kreeg voor buitengewone originaliteit.

In augustus komt zijn nieuwe boek Eden uit, waar we zeer naar uitkijken.

 

Het interview:

1: Je schrijft onder een pseudoniem, waarom?

Mijn eerste drie boeken verschenen onder mijn eigen naam. Maar ik kwam erachter dat, in mijn genre, vaak wordt gedacht dat Nederlanders niet kunnen schrijven. Men pakt nu eenmaal eerder een boek op van een buitenlandse auteur. Ik besloot eens te kijken of dit klopte door onder een andere naam te schrijven en het klopt helaas. Daarnaast is het handig als ik ooit vertaald zou worden, al is dat op dit moment niet meer dan een droom. 

2: Je boeken bevatten sci-fi, horror, en/of fantasyelementen. Waar komt die fascinatie vandaan?

Geen idee. Van jongs af aan lees ik al veel. Ooit een keer een boek van Paul van Loon opgepakt in de Bieb en sindsdien verslaafd aan dat genre. Later ben ik wat meer naar andere genres gaan kijken, maar ik blijf toch steeds weer terugkomen naar boeken met deze elementen.

3: Vergeleken worden met Stephen King, Dean Koontz en Peter Straub!? Een vloek of een zegen?

Hahaha, beide. Even voor de duidelijkheid. Ik vind die vergelijking niet kloppen. Ik ben een groot fan van deze mannen en besef dat ik nog een hoop te leren heb wil ik in één adem met hen genoemd worden. Maar het is telkens wel een enorm compliment als anderen dit vinden, natuurlijk. Nadeel is wel dat je net zo goed bent als je laatste boek, dus je moet je wel steeds weer bewijzen. 

4: Eden komt bijna uit. De cover is GE-WEL-DIG. Bedenk je die zelf?

Nee, dat doet de illustrator van mijn uitgever, maar ik ken haar heel goed en heb wel een beetje aangegeven waar ik zelf aan zat te denken.

5: Naast het schrijven doe je nog veel andere dingen. Zou je fulltime willen schrijven of is de afwisseling juist prettig?

De afwisseling is prettig. Er staat nu geen druk op. Ik denk dat als ik zou moeten leven van het schrijven, de druk mijn inspiratie in de weg zou staan. Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat als me de mogelijkheid wordt gegeven ik het best zou willen proberen.

6: Als we bij jou binnen konden spieken, hoe vinden we je dan als je aan het schrijven bent?

Aan de eettafel, achter mijn trouwe laptop. Ik schrijf zonder muziek. Dat leidt teveel af. 

7: Waar haal je je inspiratie vandaan?

Hahaha, overal en nergens. Boeken, films, gesprekken, gebeurtenissen in de wereld. 

8: Wat vinden we in jouw boekenkast?

Zoveel boeken dat ik er een tweede kast bij heb moeten zetten…. Vrijwel allemaal in het genre dat ik zelf ook schrijf. 

9: Is er een bepaald onderwerp waar je ooit nog over zou willen schrijven?

Niet iets wat me momenteel te binnen schiet.

10: In Eden komen maniakale engelen voor. Geloof je zelf in engelen?

Ik ben niet gelovig opgevoed en eerder een persoon die iets gelooft als hij het ziet – wat het hele begrip geloof nogal teniet doet, natuurlijk. Ik kan niet zeggen dat ik geloof in een God, maar ook niet dat ik er niet in geloof. Ik weet het simpelweg niet, omdat ik geen bewijs heb dat Hij bestaat, net zomin ik bewijs heb dat Hij niet bestaan. (Kunnen jullie me nog een beetje volgen?)

11: Gebroken geheugen schreef je samen met de helaas overleden Jos Weijmer. Zou je vaker samen met iemand willen schrijven? Zo ja, met wie?

Nee, ik denk het niet. “Gebroken geheugen” was een uitzondering. Het is erg lastig om iets samen te schrijven. Maar wie weet, ooit…

 

Wij vonden het super om Joris te mogen interviewen en wensen hem veel succes met Eden, we kunnen niet wachten! Van zijn vorige boeken hebben wij er (typen wij met schaamrood op de kaken) nog niet één gelezen maar van Gebroken geheugen hebben wij genoten! Karin schreef daar deze mooie recensie over, zie de link:

Karin las: Gebroken Geheugen****