Gastrecensie ‘Het glazen huis’ van Leonora Christina Skov (***)
Meedenken in een sterk psychologisch avontuur
Oorspronkelijke titel: Hvor intet bryder vinden
ISBN: 9789023495796
Uitgeverij: Uitgeverij Cargo
Pagina’s: 365
De in 1976 in het Deense Helsinge geboren Leonora Christina Skov, is meer dan alleen schrijfster. Als min of meer nationaal eigendom van de Deense bevolking verschijnt ze regelmatig op de landelijke televisie en is ook tot Regenboogpersoonlijkheid uitgeroepen door de Nationale Vereniging voor homo’s en lesbiennes. Het idee voor haar roman ‘Het glazen huis’ is geboren tijdens een lang schrijversverlof achtereenvolgens in China, Zwitserland, Griekenland, Frankrijk, Cambodja en Ethiopië.
‘Het glazen huis’ begint met een briefbezorging aan zeven kunstenaars en wetenschappers waarin ze worden uitgenodigd een maand lang door te brengen op het onbewoonde eiland Stormø, voor de Deense kust gelegen. Ze verblijven gedurende die periode in het Stormøhus waar ze zich volledig en ongestoord kunnen wijden aan hun artistieke, literaire en creatieve producten. Het enige waar ze rekening mee zullen moeten houden zijn hun andere uitgenodigde collega’s die allen een kamer hebben in een transparant huis waarvan muren en vloeren volledig uit helder glas bestaan.
In eerste instantie onbekend met elkaars identiteit, zoeken Robin, Kevin, Joachim, Anne, Sofie, Greta en Poul Erik langzaam contact met elkaar en proberen de reden van de uitnodiging te vinden. Communicatie met het vasteland is niet mogelijk en bijna iedereen blijkt met zijn eigen verleden te worstelen waarbij enkele gasten wel raakvlakken lijken te hebben met elkaar. Dan gebeuren er onverwachte dingen die hun verblijf op het eiland plotseling in een ander daglicht plaatsen en de vraag doet rijzen wie de initiator is en wat zijn of haar drijfveer daarbij kan zijn….
‘Het glazen huis’ is zeker geen thriller in de klassieke zin van het woord. Er komt geen politie aan te pas maar het zwaartepunt ligt nadrukkelijk op het verleden van de zeven uitgenodigde gasten. De auteur heeft zich eigen gemaakt om een langzaam groeiende psychologische spanning de drager van deze spannende roman te laten zijn. Daarbij besteedt ze in het begin belangrijk veel tekst om de lezers te informeren over het maatschappelijke, maar nog meer het voorbije sociale leven van de uitverkoren groep. Skov’s schrijfwijze staat hierbij volledig ten dienste aan het laten groeien van de nieuwsgierigheid bij haar lezers. Iets meer weten van het verleden, betekent bijna automatisch het ontstaan van de vraag of er sprake is van eerdere onderlinge relaties en zo ja, welke en met wie dat dan zou kunnen zijn.
Dat spel wordt op een bedreven en kundige wijze door de auteur gespeeld waarin ook het aspect ‘drama’ niet wordt verwaarloosd. Het zal de originaliteit van het idee zijn dat wat vragen oproept bij de wat meer regelmatige thrillerlezer. Enkele maanden geleden verscheen van de hand van Ruth Ware een soortgelijk verhaal onder de titel ‘In een donker, donker bos’. In detail wat anders uitgewerkt maar in de basis hetzelfde van opzet. Niettegenstaande is ‘Het glazen huis’ voor liefhebbers van verhalen met een langzaam groeiende psychologische spanningslijn en onverwachte antwoorden op alle vragen, zeker een must om te lezen.
Eindoordeel: 3 sterren
Spanning: 2 sterren
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 3 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 2 sterren
Psychologie: 4 sterren
Cees van Rhienen.
Samenlezenisleuker 