Riejanne schrijft: Zussenliefde

Zussenliefde…

Heel veel mensen zijn gezegend met een zus, al zullen er ook velen zijn die dat helemaal niet als een zegen ervaren. Ook ik had een lieve zus….Bijna twaalf jaar ouder dan ik dus in die zin speelde ze ook verschillende rollen in mijn leven.

Als klein meisje vond ze het heerlijk om over mij te moederen en nam me overal mee naar toe. Voor mij was ze dan ook echt mijn grote zus. Hoe klein ik ook was, ruzie maken konden we ook! Ik denk dat ze me menigmaal vervloekt heeft, omdat ik vond dat ik ook groot genoeg was voor de dingen die zij deed. Toen ik 11 was ging ze de deur uit en oh wat vond ik dat erg. Mijn zus en ik waren altijd vier handen op 1 buik….Op mijn twaalfde werd ik tante van haar prachtige dochter! Ook toen kibbelden we nog aardig wat af. Ik weet nog goed dat haar dochtertje lag te jengelen (huilen in mijn beleving, want ik was 12) en ik mijn zus vertelde dat ze haar dochter uit bed moest halen. Dat deed ze dus echt niet, waarop ik haar aankeek en zei dat ze een slechte moeder was omdat ze “mijn” nichtje zomaar liet huilen…Haar laconieke antwoord was: “Dat mag je vinden hoor Riejan, maar ik haal haar er echt niet uit”. Later hebben we hier samen nog vaak om gelachen….

Of die keren dat ik naar haar toe ging, maar ze niet thuis was. Geen probleem, want ik had een sleutel, dronk even wat, keek of ze nog leuke boekjes had en legde dan een briefje op tafel dat ik was geweest. De boekjes nam ik dan gewoon mee, want die wilde ik lezen. Vervolgens kreeg ik later op de dag een telefoontje, waarin ze me bedankte dat ik de boekjes mee had genomen. Ze had ze net gekocht met het plan die avond vroeg op bed te gaan lezen, omdat haar man nachtdienst had 😉 Andersom ging het net zo hoor! Ik weet nog dat ik het hele huis op de kop heb gezet om een bepaalde broek te zoeken. Toen ik haar uiteindelijk belde en zei dat ik toch echt niet begreep waar die broek was zei ze doodleuk: “Oh die ligt hier, want die wilde ik aan”. Zo zijn er nog tientallen herinneringen!

Naarmate we ouder werden veranderde onze band. Vroeger moederde ze over me, daarna werd ik echt het kleine zusje (wat ik op een bepaalde manier ook altijd bleef), maar naarmate ik ouder werd, werd onze band gelijkwaardig. Zij kon de moederrol laten varen en ik keek niet meer tegen haar op als mijn “grote” zus. We werden vriendinnen! Doordat we ver uit elkaar woonden zagen we elkaar niet wekelijks, maar belden wel 10 tot 12 keer per dag. Ik snap dat veel mensen zich dat niet voor kunnen stellen, maar wij hadden elkaar niets te vertellen, maar altijd wat te vertellen…..En we presteerden het dan ook rustig om een uur aan de telefoon te hangen. Of die keren dat ze me op de mobiel belde omdat ik met mijn vaste lijn in gesprek was. Ze zei dan steevast: “Ik weet wel dat je in gesprek bent hoor, maar dit moet ik je echt even vertellen”.

Uren kletsen, de slappe lach hebben, maar ook heel serieus zijn. We deelden alles met elkaar! In de familie kregen we een aantal sterfgevallen achter elkaar, maar dat verstevigde onze band alleen maar. In een volle kamer hoefden we elkaar maar aan te kijken om te weten wat we bedoelden. En wat waren we blij toen ze eindelijk na 30 jaar weer in mijn woonplaats kwam wonen. Hele plannen maakten we…samen naar de markt, uit eten gaan, etc. etc. Nu deden we die dingen ook, maar dan bleef ik meestal een paar dagen bij haar slapen. Hoe leuk dat ze nu op vijf minuten fietsafstand van me kwam wonen. November 2013 was het zover! Voor de mensen die denken dat ons belgedrag daardoor wel zou veranderen….jullie hebben het mis 😉 Nog steeds belden we elkaar 10 tot 12 keer per dag en daarnaast zagen we elkaar dus ook! Ik weet nog goed dat ze me belde om te vragen of ik iets in huis had, waarop ik zei dat ik het wel even kwam brengen. Heel enthousiast zei ze: “Nee, ik kom het wel halen, want ik ben nog niet op de fiets bij jou geweest”. Wat een lol hadden we, als kleine kinderen zo blij dat we zo naar elkaar toe konden fietsen.

Helaas was het lot haar niet gunstig gezind en heeft ze maar 9 maanden in Deventer mogen wonen. Alle plannen die we hadden gemaakt hadden we intussen uitgevoerd, maar wat had ik graag gewild dat we dit nog jaren konden doen! Hoe bizar ook hoe onze rollen weer veranderden. Samen met mijn zwager en nichtje heb ik haar verzorgd. Ik was helemaal bij hen in huis in die periode. Vroeger moederde ze over mij, waste me, trok me mijn pyjama aan etc. Nu deed ik precies hetzelfde bij haar. Heb uren bij haar aan bed gezeten, hand in hand. We hebben gezegd wat we nog wilden zeggen en daarnaast hebben we tot het laatste toe ontzettend gelachen, want ondanks dat ze ziek was, bleef ze haar humor houden. Ik was erbij toen ze haar mooie ogen sloot….Mijn grote zus, vroeger ook een beetje mijn moeder, maar bovenal mijn beste vriendin! Wat ben ik trots op jou en wat ben ik dankbaar dat ik je heb gekend…mis je nog elke dag……

Riejanne Zwiers.